“اخلّاء" جمع خلیل است و خلیل یعنی دوست خالص یا به قول خودمان دوست جون جونی، رفیق شش دانگ و...ا
آیه ای از قرآن درباره دوست صمیمی است که همیشه برایم تکان دهنده بوده وعجیب.
مضون این آیه این است که دوستان صمیمی در قیامت برای همدیگر دشمن می شوند.یعنی قیامت که باطن این دنیاست و حقایق آشکار میشود برخی دوستان صمیمی برای هم دشمن جانی می شوند و این مطلب معنایشاین است که حقیقت دوستی آنها باعث دوری آنها از خدا شده و در حقیقت و باطن عالم از ابتدا هم دشمن همدیگر بوده اند و همدیگر را ازکمال حقیقی دور کرده اند.
البته این آیه که عرض کردم استثنایی هم زده است و متقین را استثنا کرده یعنی افراد با تقوا که دوستی آنها بر اساس تقوا باشد در قیامت هم دوست باقی می مانند.
الاخلاّء بعضهم لبعض عدو الاّ المتقين/ زخرف67
وقتی با آدم نامناسبی دوستی میکنیم حتی اگر درگناه با او همراه نشویم باز هم روحمان از او تاثیر می پذیرد. آدم بخواهد یا نخواهند روح او متاثر میشود.
به قول آیت الله فیاضی اگر سنگ زمخت را هم کنار یک تکه یخ بگذاریم سنگ سخت اثر میپذیر و پس چگونه میشود که روح انسان با آنهمه لطافت از بودن در کنار دیگران اثر نپذیرد.
میرود از سینه ها در سینه ها از ره پنهان صلاح و کینه ها
مواظب دلهایمان باشیم که درکنار دوستهای غیر خدایی یخ نزند.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
